09 dec Zomaar ineens, spontaan ..

In plaats van een sucker for love, ben ik een sucker voor books. Ik zou het kunnen omschrijven als liefde op het eerste gezicht. Ik kies ’n boek op basis van zijn looks, om daarna te ontdekken of er een diepere liefde in zit. 

Mijn ogen bekeken grondig iedere kaft, terwijl mijn vingertoppen over de rand van de markttafel gleden. Een markttafel op het Waterlooplein, zo rond ’n uurtje of drie op ’n zonnige zondagmiddag, de vrolijke marktsfeer voelbaar. Loes den Hollander trok direct mijn aandacht en dat was dan ook het eerste boek dat ik vastgreep. Nog meer dan de helft aan markttafels te gaan. Mijn wijsvinger bewoog vanaf de rand iets meer naar het midden, over allerlei boeken heen. En net zoals bij onverwachtse ontmoetingen, zoals bij plotselinge aantrekkingskracht, stopte mijn wijsvinger zomaar ineens bij een witte hardcover. Het kwartje viel niet gelijk, pas na een aantal seconden.

Waarom ik me dit moment nog zo goed herinner?

Bij het openslaan van het boek kwam ik tot de ontdekking dat ik een OSHO vasthield. Dat terwijl ik diezelfde week zijn documentaire ‘Wild Wild Country’ verslonden had. Zo van, toeval bestaat niet? Afgelopen weekend las ik de woorden van Michael Pilarczyk over onder andere de wet van de aantrekkingskracht, de charme van onverwachte ontmoetingen, dit was er zo eentje.

Je kan zeggen over Osho wat je wilt, ikzelf vind het een man met een fascinerende boodschap.

Hij schrijft over een blijmoedige dimensie, dat dat het belangrijkste zou moeten zijn om te begrijpen. “The capacity to enjoy, moment to moment, all that comes to you” .. We in zo’n structuur leven, zo’n stramien, vanuit gewoontes .. Dat zodra het moment van rust aanbreekt, we onszelf nog steeds tot dingen verplichten. We bezig willen of moeten zijn.

Zijn we bang voor ‘n stilte? Of weten we onszelf simpelweg geen raad met de kunst van het nietsdoen.

OSHO benadrukt dat we in het Westen businesslike denken en ‘het resultaat’ belangrijker vinden dan ‘het eigenlijke doen’. We gewend zijn geraakt aan snelheid, aan presteren, aan doelen halen. Vind jij resultaat belangrijker dan de weg er naartoe? Deze vraag brengt me terug naar de tijd waarin ik mijn vingers brandde aan succes. Alleen maar oog had voor het resultaat. De tijd waarin ik mijn vingers brandde aan mijn bereikte doel en niet in staat was het succes te vieren. Ervan te genieten. “Had ik maar wat meer genoten van de weg ernaar toe”, jaa had ik maar.

Is dit herkenbaar voor je?

Als dat zo is, laat je dan inspireren door deze woorden. Doe het anders. Je bent in staat het vanaf nu te doen. Waar wil jij van genieten als je bezig bent met het behalen van een doelstelling? Vier jij de tussentijdse successen? Neem jij weleens een moment ter reflectie?

Druk jij weleens op pauze?

Een pauze waarin je benadrukt richting jezelf dat je trots mag zijn of trots BENT op jezelf. Doe ’t nu, gewoon omdat het kan.