09 feb Voor de dromers onder ons,

“Want alleen dan, door opzettelijke onvolwassenheid kun je grootse dingen bereiken”, las ik een tijdje terug. Opzettelijke onvolwassenheid .. Laat die maar eens even landen. Want wat is dat dan precies, opzettelijke onvolwassenheid? Hoort het hebben van een droom daar ook bij? Ik durf te zeggen dat ik een dromer ben maar bij die uitspraak alleen blijft het niet. Ik ben een dromer die leeft volgens een bepaalde code; Je DOET wat je ZEGT. En dan is het dus een logisch gevolg dat ik voorzichtig ben met het uitspreken van mijn grootste dromen.

“Je bent niet realistisch, je bent een dromer”

Er zijn veel individuen die groots dromen en het uit durven spreken, afstevenend op hen die ze het gebrek aan realiteitsbesef zullen verwijten. Zij geloven in het niet altijd bewezen feit, dat een enkele droom vaak krachtiger is dan duizend realiteiten. Gooien het in ’t Universum .. Want als je het kan dromen, dan kun je het realiseren. Rechtstreeks vertaald naar het Nederlands dan hé. De doemdenkers, pessimisten, realisten, de .. Nouja zij, krijgen vaker gelijk dan dat ze lief hebben. Zijn er details, is er een plan, is er een strategie? Iets veel kostbaarder dan die opsomming is een fucking diepe, intense, intuitieve en KEI harde energie. Die zegt .. Die shit gaat gebeuren en vind zijn fucking weg!

Droom groots,

Die KEI harde energie is nodig. Geloof hebben in. Het voor je kunnen zien. Het jezelf kunnen visualiseren .. Zodat het intuitief nog dieper jouw hele staat van zijn raakt. Het verschil tussen ik voetbal of ik ben een profvoetballer, ik schrijf of ik ben een schrijver, ik acteer of ik ben een acteur. Toewerken naar het alleen maar hoeven volgen van de uiteindelijke stroming in jezelf? Zoiets? Abstract hé? Het is ook niet altijd in woorden uit te drukken. Vaak een pure drive ontstaan vanuit het verleden: “Misschien ben ik wel een dromer, omdat mijn realiteit gewoon te lelijk was”.

Een pessimist of een realist?

“Jij bent een pessimist”, zei een vriend tegen me, op een vlakke toon, zonder me aan te kijken. Ik was negentien op het moment dat deze opmerking zich een weg bij me naar binnen drong. Hij, een echte dromer. Een creatief brein. Ik, een individu met zo haar eigen DNA. De opmerking hield me een tijdje bezig: “Had ik dan écht de neiging om te denken dat alles slecht af zou lopen? Ging ik dan écht van het slechtste uit?” .. Het antwoord op beide vragen was een ‘NEE’. Hij vertelde me zijn ideeën en deelde zijn dromen .. En ik? Ik vroeg naar het plan, naar de strategie, naar het uiteindelijke doel en naar de te zetten stappen. Pure nieuwsgierigheid. Een ontrafeling van het grotere plaatje zonder ‘het-is-gedoemd-te-mislukken’ statement.

Er zijn meerdere wegen die naar d-ROME-n leiden

En als er geen weg is? Creëer ‘m dan. Ik zal niet al teveel clichés gebruiken. Ik heb de wijsheid natuurlijk ook niet in pacht. Ieders droom is er eentje die op zijn of haar lijf geschreven is. Bij hem of haar hoort .. Zoals de boekenlegger, de kaasschaaf en de brillenkoker. De ene droom groots en de andere bescheiden. Dat het een kwestie van DOEN blijkt, dat weten we allemaal. Vaak pas later het inzicht dat het leuk is om iets te laten lukken. Veel leuker dan dat het gelukt is misschien .. Want dan is het gelukt. We daardoor misschien blijven dromen, omdat dromen ook gewoon fijn is, als een ontsnapping in jezelf kan voelen.

ALS

Een woordje dat een héle fantasie in gang kan zetten. Jouw beide voeten even van de grond af tilt. Gewoon even wegdromen .. Omdat ’t kan.