28 apr Net als de natuur,

Kent ons leven verschillende seizoenen. Hoe basaal het misschien ook klinkt, het besef dat het leven uit fases bestaat kwam bij mij op latere leeftijd. Nu pas, ben ik in staat iedere fase te omarmen. Net zoals ik de verschillende seizoenen van de natuur omarm. De winter ietsjes minder stevig dan de lente, zomer en de herfst. Toch mogen ze er alle vier zijn, samen met de verandering(en). Alles gebeurt op zijn tijd, zo blijkt. 

Wat houd jij nog onnodig vast in jouw werk of privéleven?

In de herfst laat een boom zijn bladeren vallen, waardoor hij in staat is de winter te overleven. Vervolgens ontstaan vanzelf weer knoppen waaruit nieuwe blaadjes en bloesems groeien. Als de boom zijn bladeren zou vasthouden en ze niet zou laten vallen, overleefde hij de winter waarschijnlijk niet. Laat staan dat hij nieuwe bloesems en vruchten zou kunnen vormen. De grootste uitdaging is dat iedere fase een overgang kent, een overlap, en het dan neerkomt op loslaten. De ‘blaadjes’ laten vallen.

Moed, is de kracht om het oude en vertrouwde los te laten

Datgene loslaten dat hoogstwaarschijnlijk toch niet meer in de nieuwe fase past. Desalniettemin blijven we vaak langer in een situatie hangen dan achteraf gezien goed voor ons was. We blijven doen wat we deden en daardoor krijgen wat we kregen, terwijl we eigenlijk beter weten. Besef jij je voldoende dat de dingen die jij onnodig vasthoudt in jouw werk of privéleven, de ruimte voor al het mogelijke nieuwe in de weg staan?

Ieder seizoen is anders,

En iedere fase kent andere behoeften, andere waarden, andere perspectieven, een andere context .. Ieder op hun beurt tot stand gekomen door ontwikkeling of nieuwe ervaringen. In iedere fase wilde ik tot nu toe iets anders. Maakt dat van mij een wispelturig persoon? Ik durf te zeggen van niet.

In iedere fase deed ik nieuwe ervaringen op, werd ik geïnspireerd door anderen, maakte ik kennis met verlies in verschillende vormen, kwam ik dichter in contact met mijn eigen waarden, hield ik mezelf frequent een spiegel voor, ontdekte ik hoeveel kracht er schuilt in het maken van een eigen besluit, ik observeerde mijn omgeving aandachtig en leerde steeds beter naar mezelf luisteren. Na ieder behaald doel kregen diepere verlangens de ruimte en worstelde zich een weg naar de oppervlakte.  

Waar een wil is, is een weg

Op mijn 19de sprak ik de ambitie om vestigingsmanager te worden hardop uit en daarmee werd de eerste onzichtbare mijlpaal geplaatst. Geheel onverwachts, raakte ik tijdens mijn 21ste levensjaar geïnspireerd door een trainster van Trecens en jaren later nog eens extra door de trainers van Mindmotion. De injectie van inspiratie was nog niet voldoende sterk om mijn uitgesproken ‘vestigingsmanagers’-doel op te geven. In mijn privéleven gebeurde uiteraard ook van alles. Als 21-jarige trok ik de wijde wereld in. Eerst een bezoek aan Singapore en daarna Maleisië, geïnspireerd door mijn beste vriendinnetje. Onzeker over hoe ik mijn tijd alleen, in Kuala Lumpur en op de Perhentian Islands, zou doorbrengen. Deze ervaring deed mijn perspectief veranderen. Opende de deuren voor een nieuwe liefde, reizen. Waardoor ik jaren later op slag verliefd werd op het softbal leventje in Central Park. Een derde onzichtbare mijlpaal werd geplaatst toen ik hardop zei “Ik kom terug, voor langere tijd, en zeg mijn baan op als het moet!”

Dat is wat ik uiteindelijk deed. Het loslaten van mijn vaste baan, de onzekerheid tegemoet. Waarom? Het behaalde doel, de titel van vestigingsmanager .. Bracht me geen vreugde. Niet voldoende vreugde. Verwachting schepte op dat moment teleurstelling. Ik had gedacht dat het de wereld voor me zou betekenen .. Maar dat deed het niet. In plaats daarvan voelde ik een leegte. Het was (nood)zaak om beter te leren luisteren naar mijn innerlijke verlangens. Daar waar ik veel geleerd heb en ik van mezelf weet dat ik de ambitieuze doelstelling absoluut nog eens over zou doen .. Omdat het een belangrijke bouwsteen is geweest. Ik zou het overdoen met meer rust, meer oog voor detail in plaats van tunnelvisie. Oog voor detail ontwikkelde ik tijdens mijn sabbaticals. Oog voor detail dat zo van belang is als trainer.

Ik bewees mijzelf regelmatig het tegendeel

Bewust (ingefluisterde) overtuigingen hield ik tegen het spreekwoordelijke licht. Nieuwe ervaringen opdoen, met als gevolg een breder perspectief. Belemmerende overtuigingen loslaten en daardoor jouw innerlijke kracht vergroten. Doen en ervaren zijn cruciaal. Door op een positieve manier intensief met je verlangen bezig te zijn, geef je aan je onderbewustzijn door dat deze gedachten belangrijk zijn. Zo kwam ik op het pad van mogelijkheden terecht en creëerde ik uiteindelijk voor mezelf de mogelijkheid om mezelf in iedere fase te berusten.

Hoe kijk jij terug op iedere fase in jouw leven?