06 okt Manisch positief?

Ik kan niet zeggen dat ik manisch positief ben. Maar mezelf herkennen in de geschreven woorden van Mark Verhees, ja .. Dat dan weer wel. Als je van jezelf weet dat je heel ongeduldig bent en daardoor heel vaak niet écht van dingen hebt kunnen genieten, kan dat soms nog steeds confronterend zijn. Genieten van het onderweg zijn naar, het proces, van de af te leggen reis en de te zetten stappen. Volledig in de ban van het eindresultaat. Resultaat, resultaat, resultaat. Een kwartje dat uiteindelijk pas veel later bij me viel. De nog altijd als een huis staande conclusie dat vertraging ontzettend kostbaar is, in een snelle maatschappij als deze.

Slow down

En als ik dan vertraag, dan doe ik dat vaak met een goed boek. Ik vertraag op reis. Tijdens een dagje wellness. In een stilteklooster. Tijdens een wandeling. Of, ik neem ontslag. Mark Verhees nam ook ontslag. Toen hij die stap zette had iedereen het over de economische crisis. Zo ook bij mij, in 2013. “Ik weet zéker dat er in mij geen crisis zit”, dacht Mark Verhees, terwijl ik van mezelf weet dat ik dat op dat moment niet zo dacht. Ik daarentegen, had gewoon een solide plan .. Een geraamte, een soort van vangnet voor mezelf en een dieperliggend vertrouwen. Ik moest moeite, ontzettend veel moeite, doen om overtuigingen te verzamelen om lef en moed door me heen te laten stromen.

Na drie keer ontslag

Kan ik ondertussen met volle zekerheid zeggen dat ik geen crisis in me heb. Het is soms zo treffend om te lezen dat ik niet de enige ben. Zo speciaal, in zekere zin, om jezelf te herkennen in woorden van anderen. Op vroege leeftijd wist ik al dat ik mijn tijd op aarde goed wilde besteden. Ik zie mezelf nog zitten, als elfjarige, met mijn discman en de koptelefoon van mijn vader, luisterend naar de gezongen woorden van Marco Borsato. “Laat me zien, waar ik voor leef” .. “Je kunt je eigen regels maken en bepalen, daarin ben je vrij” .. “Er is geen schuld, maar elke stap heeft consequenties, voor iedereen” .. Zoekende naar een antwoord op een vraag die niemand kende. De bestemming.

Dat alles immers neerkomt op vertrouwen,

“Een kritische houding omturnen naar een meer empathische houding richting jezelf .. Omdat het leven al hard genoeg is en je er niet zelf telkens een schepje bovenop hoeft te doen”, aldus Kelly Weekers – Happy 365. Ook zij grijpt terug naar de woorden van Marco, ofja naar de geschreven woorden van haar man John Ewbank. Ik kwam tot deze ontdekking toen ik van achter naar voor bladerde. Ja, de verkeerde kant uit, dat weet ik. Dat doe ik vaker, als ik even geen zin meer heb .. Vastloop, en wil zien hoeveel pagina’s er nog resterende zijn. 

Hoe mooi is jouw werkelijkheid?

Destijds vonden de gezongen woorden, ‘Als er nooit meer een morgen zou zijn’, hun weg tot in het diepste van mijn ziel. En ook ‘Mooi’ bracht me een eyeopener verpakt in een melodie. Ik durf toe te geven dat mijn cirkel rond is, hoewel ik niet altijd zie wat er staat en ik kan missen wat er stond. Ik tevreden ben met het minste, en regelmatig meer krijg dan dat ik vroeg .. Maar zo af en toe, lijkt toch het meeste niet genoeg. 

Je bent net zo rijk, zo rijk als je je voelt

Ik herken me in de woorden van Mark Verhees: “Persoonlijk geniet ik ervan dat dit het prachtige resultaat is van keuzes die ik de afgelopen jaren zelf gemaakt heb. Ik voel mezelf een levend bewijs van iemand die zijn hart volgt, keuzes maakt en dan ervaart dat het goed komt.”

Jij ook?

Bron: Mark Verhees – De Vibe | Kelly Weekers – Happy 365