13 jan Leider of slachtoffer?
Door het volledige besef dat er in het leven ups en downs bestaan, ontstaat bij mij een gevoel van innerlijke rust. Op die manier bewaak ik mijn energie. Wetende dat geen enkel moment, zowel positief als negatief, blijvend is .. Het leven onderhevig is aan verandering. Toch blijkt, steeds en steeds vaker, dat daadwerkelijk openstaan voor verandering moeilijk is. Terwijl openstaan voor verandering, wat mij betreft, de grootste uitdaging van het leven is. De grootste uitdaging voor de toekomst. De grootste uitdaging voor de mensheid.
Leider of slachtoffer
Ik zou graag leiders zien die hun rol als leider volledig pakken met alle verantwoordelijkheden die daarbij horen. Ik zou graag leiders zien die deze titel dragen als voorbeeldrol .. Helaas kom ik tot een andere conclusie. De slachtoffers in de wereld kunnen zich helaas spiegelen aan slachtoffers. Op Nationale TV, Social Media accounts .. Op ieder moment van de dag, waardoor het eigen slachtoffergedrag al heel snel te rechtvaardigen valt. De zelfredzaamheid verdwijnt. Ja, helaas. Ik zie leiders die tekortschieten, énorm tekortschieten, met alle gevolgen van dien.
Tenenkrommend slachtoffergedrag,
Mensen die zich superieur voelen, voelen zich meestal ook gerechtvaardigd om .. Daar waar Trump het niet lukte zijn verlies te accepteren. Hij zich er openlijk tegen verzette en met hem automatisch 70 miljoen anderen. Self-righteousness, met daar bovenop een behoorlijke schep entitlement, op grote schaal te aanschouwen. Trump die, aan iedereen die het maar wilde horen, vertelde hoe onrechtvaardig hij behandeld werd. Waardoor ruim 70 miljoen mensen al hun aandacht en energie besteedde aan de vraag ‘waarom’ hen dit overkwam.
Morele superioriteit,
Zij die geloven dat zij meer recht hebben op. Zij die zichzelf boven anderen plaatsen. Zij die denken dat ze alles kunnen zeggen. Nou, een kenmerk van persoonlijk leiderschap is dat we de slachtofferrol aan ons voorbij laten gaan. Daarmee zijn we wat mij betreft uitgediscussieerd, wat Trump betreft. Een leider verliest geen tijd en energie aan verzet tegen het feit dat een situatie is zoals ze is.
Moeten we toe naar een wereldwijd zero-tolerance-beleid?
De oplossing van een probleem, kan niet op hetzelfde niveau gevonden worden als waarop het probleem is ontstaan. Het vraagt wat van de wereld. Het vraagt wat van ons allemaal. Waarom zijn zoveel mensen toch zo ontvankelijk voor dit soort figuren? Is het nodig om van ‘elk superioriteitsdenken afzweren’ een norm te maken?
You just simply can’t change someone who doesn’t see an issue in their actions
Ik stel mezelf steeds vaker de vraag; ‘Waar trekken we ooit de lijn?’, ‘Wanneer stopt de dialoog met mensen die hebben bewezen dat ze alleen geïnteresseerd zijn in een monoloog?’, ‘Wanneer accepteren we eens NIET?’, ‘Wanneer gaan we eens terug naar de tekentafel en nemen we alles nog eens onder de loep?’
Wanneer,
Laten we de Trumps (en de Wilders) in deze wereld eens niet meer wegkomen met ‘vrijheid van meningsuiting’. Want wat is daarvan de definitie eigenlijk precies?