12 mei Jouw driehoek van invloed,

Ik bedoel natuurlijk cirkel. Alhoewel, ik het vandaag met je wil hebben over de praktijk. Over de DRAMA. Over de disbalans. Heb je ooit weleens van de ‘DRAMA driehoek’ gehoord? Interessant fenomeen als je het mij vraagt.

Een kijkje in de spiegel,

Het is eigenlijk gek dat veel dingen in het leven cliché zijn. En als je de cliché-synoniemen erop naslaat dan is ‘banaliteit’ er een van, alhoewel Google daar wat mij betreft toch een beetje de verkeerde richting uit gaat omdat die term gelijk staat aan ‘platvloers’ in de zin van onbeschaafd, grof, plat. Achja .. Clichés zijn de oneliners waarover men zegt dat het een veelgebruikte uitdrukking betreft die, doordat hij zo vaak is gebruikt, zijn kracht verliest. Daar ben ik het niet helemaal mee eens. Clichés zijn blijkbaar noodzakelijk en de herhaling ervan ook .. Waarom? Omdat soms het kwartje gewoon net iets later valt. Alles te maken heeft met context, belang of relevantie. Net hoe je het noemen wil.

Pointless DRAMA

Als je merkt dat je de hele dag vergelijkt, oordeelt en verlangt .. Vind je het dan zinvol om er eens achter te komen WAAROM je dat doet? Voor de een zinvol, voor de ander niet. Laten we voor nu gewoon eens voorbij gaan aan de ‘waarom’ en eens kijken waarin jij je het meest herkent:

1. “Ik kon er niets aan doen” – 2. “Kom maar, laat mij het maar doen” – 3. “Het is ook altijd iets met jou”

Als slachtoffer (1) neem je geen verantwoordelijkheid voor de situatie of jouw eigen gedrag. Als jij er niets aan kan doen, wie dan wel? Uitleg, toelichting, argumenten .. Excuses. Wie wil, zoekt mogelijkheden. Wie niet wil, zoekt een reden.

De redder (2), tevreden met zichzelf en blij als hij of zij een collega kan helpen. Als redder heb je zeer regelmatig een ‘te snelle’ oplossing .. Weliswaar gebaseerd op de juiste intenties, de beste bedoelingen en volle inzet maar als redder hou je de situatie van het slachtoffer in stand.

Volgens de aanklager (3) is het nooit goed. Moeilijk tevreden te stellen wel. Met de vinger wijzend naar de ander en praten in absolute termen zoals ‘altijd’, ‘nooit’, ‘iedere keer’ .. Zeer kenmerkend voor deze rol.

I’ve never seen any life transformation that didn’t begin with the person finally getting tired of their own bullshit – Elizabeth Gilbert

Jezelf tot maatstaf roepen is een grote maar vooral diepe valkuil, merk ik in de praktijk. De redder die het altijd beter weet, sneller kan of de meeste ervaring heeft (en daardoor ook altijd de oplossing) kan zomaar ineens veranderen in de aanklager; “Het komt altijd op mijn bordje terecht”. Terwijl er ook gered kan worden vanuit de behoefte aan waardering. Het is alleen zo zonde als het zich dan transformeert in een “Pfff .. Zie je nou wel, IK moet het weer oplossen”.

DRAMA does not just walk into your life. You either create it, invite it or associate with it.

In de dramadriehoek ben en blijf jij, ja jij, aan zet. Hoe? Door de rollen bij jezelf te herkennen, want geloof me .. Je hebt ze allemaal eens gespeeld. Neem verantwoordelijkheid voor je eigen gedrag. En wanneer jij verantwoordelijkheid neemt, nodig de ander dan eens uit hetzelfde te doen. Wees alert, welke rol herken je bij de ander? Wat vraagt dat vervolgens van jou? Spreek elkaar aan op verantwoordelijkheden en gedrag. Zet ‘geklaag’ om in behoeften. Werk toe naar gelijkwaardigheid, naar het hier en nu, naar feitelijkheden in spraak zodat je kan handelen, beslissen en doen.

VAN iets ‘in stand houden’ NAAR ‘iets tot stand brengen’