17 aug Je wilt niet altijd met zekerheid spreken over dat wat jij jezelf niet kunt voorstellen,

Wat zou ik daar dan precies mee bedoelen? Nou reacties als de ‘Ik begrijp je’ en de ‘Ik snap je’, die we als confetti in de rondte strooien. En als we dan vervolgens aan deze reacties ook nog eens een ‘maar’ toevoegen, dan komen we wat mij betreft uit op één van de grootste dooddoeners die er bestaat. Ben je het tot dusver niet met me eens? Stop dan vooral met lezen.

Hoe je er voor een ander kunt zijn,

Alweer twee jaar geleden schreef ik over de zelf verzonnen term: ‘De positiviteitsPLEISTER’. Hoe we gewend zijn om op een vervelende, onverwachts slechte, pijnlijke situatie of ervaring direct de positiviteitsPLEISTER te plakken. Voor sommige nuttig, voor anderen een cliché. Het de ander helpt om de situatie vanuit één extra perspectief te bekijken, echter op het moment zelf het geen directe oplossing is. De ander krijgt namelijk niet de kans om bij zijn of haar gevoelens te blijven en wordt niet verder gestimuleerd in zijn of haar denken. We kunnen stellen dat de positiviteitsPLEISTER het bloeden stopt maar de wond van binnenuit niet heelt.

Hoe je er voor een ander wilt zijn,

Gehoor geven aan het daadwerkelijke gevoel, of je nou iemand wel of niet ‘goed’ kent. Het ‘niet goed kennen’ betrek ik er voor het gemak even bij omdat we in het zakelijke leven regelmatig te maken krijgen met slechtnieuwsgesprekken. Iedere HR adviseur, recruiter, manager, consultant, directeur, ploegleider, verzuim coördinator en zo kan ik nog wel even doorgaan, voert er weleens een. “Ik vind het wel lastig hoor”, een uitspraak die ik als trainer régelmatig te horen krijg. Dat het een uitdaging is, dat zal ik niet ontkennen. En dat het wellicht iets extra’s van je vraagt, al helemaal niet. Gehoor geven aan gevoelens en vóóral niet gewend raken aan het negeren ervan is cruciaal .. Want wat denk je nou eigenlijk precies te ‘snappen’ of te ‘begrijpen’ als dit jouw reactie richting de ander is?

Ooit zelf weleens een ‘ik snap je’ gehad, terwijl je dacht: Ik geloof je niet

Al op zesentwintigjarige leeftijd was ik me bewust van de eventuele impact van mijn ‘ik snap-’ of ‘ik begrijp je’. Ik al vroeg in het leven tot de ontdekking kwam dat zoiets onmogelijk was. Was ik dan destijds al gefascineerd door de impact van taal? Waarschijnlijk wel. Of was het mijn innerlijke drang naar ‘eerlijk’ en ‘(opr)echt’ zijn, die de boventoon voerde? Een aantal jaren later luisterde ik naar zijn verhaal. In alle openheid vertelde hij over de sessies bij zijn psycholoog. Dat het moment van jaren geleden hem nog zo op zijn netvlies stond. Hij die middag nooit was vergeten. Dat ik als mens, als vriendin van hem, na het aanhoren van zijn geschiedenis, gevlucht uit de Balkan, de woorden ‘ik snap je’ bewust had ingewisseld voor ‘Ik luister naar je en weet niet goed wat te zeggen. Kan mezelf er gewoon echt niets bij voorstellen, sorry’ .. En vanuit daar ging het gesprek verder.

Voor het eerst in zijn leven,

Eens niet de leegte in andermans ‘ik snap je’ voelen. Eens niet het gevecht aan te hoeven gaan. Eens een keer niet overtuigen. Voorbij gaan aan die extra uitleg. Het besef dat ieders realiteit anders is, is zó ontzettend belangrijk. De acceptatie dat je elkaar niet altijd hoeft te begrijpen, eveneens. Iedereen bepaalde situaties op een andere manier ervaart. De kracht ‘m in de verschillen zit, en de uitdaging eveneens. En misschien toch wel de bewustwording van jouw manier van spreken, want ja .. Taal weerspiegelt.

– Jezelf op scherp zetten is áltijd de moeite waard, in iedere rol, in iedere positie –

Neem contact met me op, als je wilt ontdekken dat TAAL daadwerkelijk weerspiegelt. Bel: 06 – 820 50 231  |  Mail: info@strainingencoaching.nl