07 sep In de wachtkamer van je eigen geluk

Mijn gesprekken met vrienden zijn vaak intens. Visueel gezien zou ik het kunnen vergelijken met een wandeling langs een cliff. Ineens kan het moment daar zijn dat we tegelijkertijd een sprong in het diepe nemen. Voorbijgaand aan de oppervlakte. Een filosoferende blik op de onderwerpen die zich aandienen en ik die, gefascineerd door taal als ik ben, telkens weer de uitspraken verzamel alsof het postzegels zijn. De titel van dit artikel kwam dan ook uit de spreekwoordelijke koker van een vriendin van mij, and I love her for it.

De wachtkamer van je eigen geluk,

Ikzelf heb te vaak een punt gezet, waar het een komma had moeten zijn .. Op liefdesgebied, is de nuance die ik eraan toe moet voegen. De punten die gezet zijn gedurende mijn loopbaan, zette ik op het juiste moment. En jij? Ja, jij, lezer van dit artikel. Neem eens even een minuut de tijd voor jezelf, in stilte, en denk eens aan alle kansen en mogelijkheden die je hebt gekregen, kansen en mogelijkheden die zich zomaar aandienden, en waar je niks mee hebt gedaan.

Als het leven, de tijd en de wereld altijd in beweging zijn

Ontwikkel jij dan mee? Want wat was jouw antwoord op bovenstaande schets? Het kan natuurlijk ook zijn dat bovenstaande schets weerstand bij je tot stand bracht omdat je misschien juist wel alle kansen en mogelijkheden gegrepen hebt. Maar misschien ook niet en kom je tot het besef dat je eigenlijk al een lange tijd hetzelfde doet en diep van binnen hunkert naar verandering. Hunkert naar iets anders.

Een vurig hartsverlangen

“Als je geen plezier haalt uit je werk is de kans aanwezig dat je er maar half voor gaat. Je zit dan je tijd uit en loopt de kantjes ervan af. Met die houding kom je niet verder. Doorgroeien, binnen of buiten je beroep, is pas mogelijk als je méér doet dan dat er van je wordt gevraagd.” schrijft M. Pilarczyk. Als lezer is hij me regelmatig kwijt. Teveel stelligheden. Want wat nou als doorgroeien pas mogelijk is als je écht doet wat je leuk vindt? Als dat wat je leuk vindt écht aansluit bij jouw DNA of jouw hartsverlangen in de vorm van de branche. Aansluit bij jouw passie, interesses of dat waar je als kind urenlang mee bezig kon zijn. Dat hele méér doen dan dat er van je gevraagd wordt, daar zou ik eerst nog een vraag op moeten loslaten .. Want waar doelt Michael dan precies op? Ikzelf geloof namelijk niet in de kracht van veertig, vijftig of zestig-urige werkweken.

“Leven is het volgen van je hartsverlangen”, aldus M. Pilarczyk

En velen van ons leven om te werken. Of werk jij om te leven? To each its own, omdat het gewoon mooier klinkt in het Engels. Hoe ontdek je dan waar jouw hart sneller van gaat kloppen? Soms door het heel simpel terugblikken op jou als kind. Zo kwam ik bijvoorbeeld tot de conclusie dat ik als kind huilde als ik weer eens verloor met Memory, ik kon énorm slecht tegen mijn verlies. De andere kant van die medaille, ik wilde winnen. En als ik dan kijk naar de functies die ik heb uitgevoerd kwam winnen in verschillende vormen naar voren en bediende ik daarmee altijd een stukje van mijn DNA. Als Salesmanager kreeg ik een kick van het scoren van een klantrelatie. Als vestigingsmanager een kick dat mijn vestiging, qua omzetcijfers, de nummer drie plek van Nederland innam. Als intercedent de kick wanneer ik weer eens de perfecte match te pakken had en als mens dat elke uitdaging de oplossing voor de overwinning in zich draagt.

Verlangen, zoals we af en toe vergeten dat we NU leven

Waar verlang jij naar? Heb je dat scherp genoeg op jouw vizier? Of heeft de waan van de dag je wellicht in zijn greep? Door de waan van de dag een blur, met hagel schieten, voorbij gaan aan momentum. Je ogen gesloten voor detail. In de wachtkamer van je eigen geluk