19 mei Er bestaan geen foute keuzes,

Dilemma’s, dilemma’s. Want het leven gaat, gelukkig, niet altijd over rozen. Een tijdje terug sprak ik met de winnares van het boek ‘Dertigers dilemma’. Gewoon zomaar eigenlijk. Dat is trouwens niet helemaal waar .. Ik ken haar al jaren en was nieuwsgierig naar het effect van Nienke’s geschreven woorden.

Inzicht geeft uitzicht, 

Als je me een beetje kent, dan weet je dat ik ‘inzicht’ een belangrijk onderdeel van het leven vind. En dat het leven wat mij betreft draait om de laag onder de daadwerkelijke oppervlakte. Ik het liefst aan die oppervlakte voorbij ga. Ooit schreef ik al eens eerder dat boeken regelmatig mijn gesprekspartners zijn en ik moet toegeven dat ik dat anderen soms ook gun. Toen de winnares me vertelde dat ze, door het lezen van het boek, voor haar gevoel een stap in de juiste nadenk-richting had gezet .. Verscheen er een tevreden lach op mijn gezicht die voor haar onzichtbaar bleef. “Niet alles was op mij van toepassing”, vertelde ze. Terwijl ze dat van tevoren eigenlijk wel had verwacht. De teleurstelling bleef uit, want Nienke’s woorden brachten haar voldoende herkenning. Hoewel ze dat niet altijd meteen in de gaten had. “Mmm, deze alinea is op mij niet van toepassing”, dacht ze regelmatig, volledig misleid door de titel van de alinea en de daarbij behorende aanname.

Keuzestress

Wat nou als ik de verkeerde keuze maak? Ja, want zodra je kiest voor het één, blijft het andere een soort van onaangeraakt liggen. Dat kan voelen alsof je automatisch een ‘wat-als’ op die onaangeraakte keuze plakt. Wat wil je écht? Wat vind je nou écht leuk? Op zichzelf zijn dat lastige vragen. Brede vragen. Want wat is ‘ECHT willen’ als het leven uit verschillende fases bestaat? De winnares vertelde: “Ik merk dat ik hoge eisen aan mezelf stel en dat ik me ook vergelijk met anderen”. Haar antwoord op mijn verdiepingsvraag: “Alles lijkt perfect bij de ander en ergens maakt me dat toch onzeker”.

Een appels met peren vergelijk

“Je moet jezelf niet vergelijken met anderen”, is eigenlijk gewoon een dooddoener. Het is onoverkomelijk. Het gebeurt ons allemaal. Mij ook. “Het LIJKT perfect bij de ander”, en dat we het dan vervolgens zó bij onszelf binnen laten komen, daar hebben we natuurlijk zelf controle over. Als je net afgestudeerd bent dan heb je de hele carrière wereld nog aan je voeten. Kun je dan al wel zeker weten wat je ECHT wilt? Of mag je van jezelf gewoon keuzes maken en ervaring opdoen? Ervaren hoe die keuze voelt en verder finetunen wat wel of niet bij je past?

Als het leven uit verschillende fases bestaat, dan zijn keuzes niet voor eeuwig

Vergeet gewoon nooit dat het leven ons iedere keer weer een keuzemogelijkheid biedt. Want nog te vaak denken we dat we een keuze voor EEUWIG maken. Als niets blijvend is, betekent dat simpelweg dat jij de ruimte hebt om jezelf te kunnen bedenken. De lading van het maken van de ‘JUISTE’ keuze is énorm. Laat dat eens bezinken. Daarnaast zijn de woorden die je kiest cruciaal. Een trainer schreef ooit eens naar me, als reactie op mijn reflectieverslag: “In het woord MOETEN zit veel druk. Druk en normering die ooit van buitenaf is opgelegd. Als je meer IK WIL kunt zeggen, dan verbindt je je meer met jezelf en je eigen verantwoordelijkheid”. En ook daar hebben we weer een keuze. We kunnen IK MOET heel gemakkelijk veranderen in IK WIL.   

Is het moeilijk of is het een uitdaging? Is het een opoffering of een investering?