10 mei De dogmatische houding

“Jij leest een goed boek”, zei hij terwijl zijn blik de mijne ving tijdens het moment dat mijn ogen even loskwamen van de pagina. “Ja, dat klopt”, antwoordde ik met een glimlach. “Dat kan ik zien. Je mimiek verklapt het.” Blijkbaar ging ik helemaal op in de zinnen en dat kwam niet geheel als een verrassing. Heerlijk vind ik het om te verdwijnen in andermans verhaal tot op het niveau dat het lijkt alsof ik in een bioscoop zit. 

Ik en boeken

Je vindt mij overal op de wereld met een boek in mijn hand. Een setting die al heel snel een reden voor anderen vormt om een gesprek aan te knopen. Zo ook in Kaapstad, Kalkbay om precies te zijn. “Wat vind je van Joe Biden? Vind je hem een goede president?”, de vraag die Uwe stelde nadat hij antwoord had gekregen op wat ik deed for a living. Ik voelde er weinig voor om op deze veelomvattende vraag antwoord te geven. Het ontbreekt me aan kennis als niet Amerikaanse en de verborgen agenda waarvan ik vermoed dat die er is rondom de drijvende krachten is te groot voor de gewone medemens om deze überhaupt te kunnen bevatten.

De neiging van de mens

Zei Uwe, is dat we denken het allemaal te weten. Het stellen van vragen was cruciaal volgens hem want in het stellen van vragen schuilde nou net dat extraatje in de vorm van een duw, die mensen in beweging kon brengen. Mensen na kon laten denken. Een bekend fenomeen, want voor mij als trainer en coach is het stellen van de vraag vaak de sleutel. Maar al snel verdween zijn vragende houding, als sneeuw voor de zon, en nam hij plaats op zijn praatstoel. Zijn rol als motivational spreker kwam bovendrijven, dat wat hij deed for a living. Terwijl ik op mijn bestelling wachtte luisterde ik naar hem en sprak de ‘daar gaan we weer’-gezichtsuitdrukking van zijn vriend boekdelen. 

Uwe sprak in waarheden

Geïntroduceerd door een vraag. Een eerste glimp die ik opving richting het stellen van vragen met een doel, een eigen agenda, hoewel dat op het moment zelf moeilijk te duiden was. Het verschil tussen hem en mij zat ‘m in de nieuwsgierigheid. Oprechte nieuwsgierigheid tijdens het stellen van vragen maakt wat mij betreft het verschil. Ervaringen omgezet in waarheden, prachtig om te delen .. Echter in het niet vallende wanneer ieder zo zijn of haar eigen waarheid heeft, leek me. En dat ik over de dogmatische houding een aantal dagen eerder al een beginnend artikel had klaargezet, kon Uwe niet weten.

Dogma

Een leerstelling die als onbetwistbaar wordt beschouwd. Een gedachtegoed of een denkbeeld dat anderen niet betwijfelen. Al langere tijd denk ik na over de dogmatische houding. Tim Fransen schrijft er zeer treffend over in zijn boek ‘Brieven aan Koos’. Ikzelf denk dat een dogmatische houding er eentje is die je tot op zekere hoogte ver kan brengen in het leven. Je moet tenslotte ergens vanuit gaan. Koers bepalen. Echter .. Op een bepaald moment wringt de schoen. Lijkt me. Althans dat deed de mijne. En wil je herzien.

Mening. Opinie. Perspectief.

Zo vond Uwe iets van Elon Musk, toen zijn vriend zijn naam ter sprake bracht. Dat Elon nog steeds werkt, dat was volgens Uwe niet slim, het zou Elon alleen maar om het geld gaan. “Misschien brengt het hem wel iets anders”, zei zijn vriend in alle rust, de verbazing van Uwe’s gezicht af te lezen. “Een kick, misschien”, zei ik, gevolgd door: “Een legacy misschien?” En ik probeerde mezelf in te leven in Elon. We zouden het nooit écht weten, want Elon was niet met ons. Het perspectief dat niet iedereen werkt voor het geld, ontdekte ik, was er eentje waar ik me aan vasthield. “Do you remember what Steve Jobs once said, right before he died?”, zei Uwe, en blijkbaar hield hij zich vast aan Steve’s woorden. Welke dat exact waren ben ik vergeten, maar er zijn meerdere wijsheden die Steve deelde vertelt Google me.

“Don’t be trapped by dogma”

Zei meneer Jobs ooit ergens. Blijf hongerig en foolish. De charme van het niet weten, vul ik dan nu zelf eventjes in. Blijf vatbaar voor verandering, voor andere perspectieven .. Cruciaal in een wereld als deze.