02 okt 4 oktober,

‘Suzanne, wat vind jij eigenlijk van mensen die vegetarisch zijn?’ DE vraag van de week, gesteld door een 13-jarige. Ik herinner me dat ik 6 tot 8 seconden nodig had. ‘Uhh’, mijn hersenen namen de tijd. ‘Uhh’, ik zei vooral uhh. Om mezelf iets meer tijd te geven stelde ik een wedervraag: ‘Vanwaar jouw vraag?’

Lastige onderwerp wel, op ’n doordeweekse avond zo net voor dierendag!

Een uur eerder reed ik op de snelweg en zag tot mijn verbazing witte veertjes door de lucht fladderen. Geen vogels te bekennen. ‘Waar komen die veertjes vandaan?’ zei ik in mezelf. De vrachtwagen voor me veroorzaakte het spoor. ‘Ahaa .. In die vrachtwagen zitten waarschijnlijk honderden kippen’, was mijn conclusie. Ik had gelijk. Tijdens het inhalen kwam het aanzicht van al deze opgesloten kippen toch wel weer even bij me binnen. Dit klinkt misschien sentimenteel en JA confessions .. Diezelfde avond at ik gewoon kip.

Toch merk ik dat dit onderwerp steeds meer leeft. Dat het steeds meer in mij leeft maar ook in mijn omgeving en in de samenleving. Wat ik GOED vind. Ik geloof erin dat korte momenten van bewustwording uiteindelijk hetzelfde effect kunnen hebben als 10.000 dominosteentjes.

Tijdens mijn sabbatical heb ik veel gesprekken gevoerd met vegetariërs en veganisten. Lastige gesprekken wel. Want sommige van hen waren zo vastberaden en lieten onbewust, op basis van hun ondertoon, merken dat ik een ‘slecht’ persoon was omdat ik vlees at. Zo kwam het in ieder geval op mij over. Onbegrip. Argumenten over en weer. Fascinerend.

Wat te doen in een wereld waarin het aanbod zó groot is. ‘Nee’ zeggen tegen verleiding is soms gewoon moeilijk. Sommige onder ons vinden vlees onwijs lekker en willen geen leven zonder. Terwijl het gebruik van antibiotica bij de dieren schadelijk voor ons kan zijn of is (ik ben geen wetenschapper). Dieren een kort leven leiden onder erbarmelijke omstandigheden, waarbij sommige simpelweg gefokt worden om uiteindelijk op de slachtbank te belanden. Dieren te dicht op elkaar leven met open wonden, ofwel dierenleed. Een ander, in mijn optiek belangrijk argument, is de ENORME bijdrage die vleesproductie levert aan de klimaatverandering (voor één kilo rundvlees is vijftienduizend liter water en tien kilo graan nodig).

ENDLESS CONSUMPTION RUINS OUR PLANET

Totdat ik in gesprek raakte met twee medereizigers, de een ‘die hard’ vegan (op z’n Engels lezen, uitgesproken zoals de films van Bruce Willis) en de ander vleesliefhebber. Het gesprek stagneerde. Uiteraard. Daar zaten we dan. Met z’n drieën goed voor 100%. Per individu 33%. Balans. Is balans niet gewoon HET sleutelwoord?

De veganistische dame inspireerde mij heus ergens wel en ze had mij al lang aan het denken gezet. Van nul naar honderd zou voor mij op dat moment onmogelijk zijn. Terwijl we eigenlijk met 66% de meerderheid hadden. Volledig vegan en ‘onpartijdig-maar-bereid-tot-het-zetten-van-vegetarische-stappen’.

Balans zou voor mij de oplossing zijn. Een eerste stap. Een kleine weliswaar. Vandaag de dag bereid ik steeds vaker een vegetarische maaltijd voor mezelf, waardoor ik dus niet meer alle dagen vlees eet.

Wanneer massaconsumptie vraagt om massaproductie .. Is het nodig om zeven dagen per week vlees te eten?